Bandit i profesor

RAŠKA – Centar za kulturu “Gradac” objavio je knjigu intervjua Milisava Savića pod nazivom “Bandit i profesor”, rekao je danas FoNetu urednik izdavačke delatnosti Milojko Milićević.

Knjigu je priredila dr Ana Stišvoć Milovanović koja je razvrstala Savićeve razgovore u četiri celine: biografija, književna dela, književni poslovi i zavičaj.

Intervju je, za teoretičare, oblik dokumentarne književnosti, kojom se, u izvesnom smislu, oživljava omiljena helenska forma dijaloga. Učesnici intervjua su, svaki iz svojih razloga, spremni da se u svemu slože, ili da takav dijalog bude provokativno preispitivanje, pa i neslaganje. Dobar intervju nije uslovljen samo aktuelnošću, već i izborom teme. Dobar intervju je, za pažljive istraživače, dokument par excellance – svedočanstvo o determinantama vremena i ljudi koji su vreme obeležili, piše dr Ana Stišović Milovanović.

Ona ističe da je “pisac samo jedan od mnogih tumača svoga dela, no može biti važan putovođa ka skrivnicama značenja, koja nisu očigledna, tendenciozna, ili su, u delatnoj igri mistifikacije, ostala neotkrivena čitalačkom poimanju.”

U knjizi su razgovori Milisava Savića dati za medije od 1970. do 2020. godine.

Milisav Savić (Vlasovo kraj Raške, 1945), gimnaziju je završio u Novom Pazaru, a studije jugoslovenske i svetske književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu magistrirao je s temom Memoarska proza o prvom srpskom ustanku, a potom i doktorirao s temom Memoarsko-dnevnička proza o srpsko-turskim ratovima 1876–1878.

Bio je urednik „Studenta“ (1968–70) i „Mladosti“ (1970–72), glavni i odgovorni urednik „Književne reči“ (1972–1977) i „Književnih novina“ (1980–82). U izdavačkom preduzeću „Prosveta“ radio je od 1983. do 2004. godine, najpre kao glavni i odgovorni urednik a potom kao direktor. Bio je predsednik Srpske književne zadruge (2000–2001). Obavljao je dužnost ministra-savetnika u Ambasadi Srbije i Crne Gore, odnosno Srbije, u Rimu od 2005. do 2008. godine. Bio je i predavač srpskohrvatskog jezika i jugoslovenske književnosti na Londonskom univerzitetu (1987/88), Njujorškom državnom univerzitetu u Olbaniju (Albani, 1985/87), Univerzitetu u Firenci (1990/92) i Univerzitetu u Lođu (1999/2000). Od 2010. godine do 2014. godine bio je redovni profesor Državnog univerziteta u Novom Pazaru.

Romani su mu prevedeni na grčki, engleski, slovenački, makedonski, bugarski i rumunski. Za životno delo dobio je nagrade „Stefan Prvovenčani“ (2008), „Ramonda Serbika“, „Milovan Vidaković“ (2014) i „Vitez srpske književnosti“ (2015). Za celokupno pripovedačko delo dobio je nagradu „Veljkova golubica“ (2012).

Knjige pripovedaka: Bugarska baraka (1969, nagrada lista „Mladost“), Mladići iz Raške (1977) i Ujak naše varoši (1977, Andrićeva nagrada).

Romani: Ljubavi Andrije Kurandića (1972), Topola na terasi (1985), Ćup komitskog vojvode (1990), Hleb i strah (1991, Ninova nagrada), Ožiljci tišine (1996, nagrada „Miroslavljevo jevanđelje“), Princ i serbski spisatelj (2008, nagrada „Laza Kostić“), Čvarčić (2010), La sans pareille (2015, nagrade „Meša Selimović“, „Borisav Stanković“, „Petar Kočić“, „Stefan Mitrov Ljubiša“ i „Vukova nagrada“), La sans pareille (englesko izdanje, prevod Persida Bošković, 2017), Doktora Valentina Trubara i sestre mu Valentine povest čudnovatih događaja u Srbiji (2018).

Druga dela: Ustanička proza (književno-istorijska studija, 1985, nagrada „Pavle Bihalji“), Sećanje i rat (2009), Dolina srpskih kraljeva (dvojezično izdanje, 2014, nagrade „Ljubomir P. Nenadović“, „Grigorije Božović“), Epska Srbija (2017, nagrada „Dejan Medaković“, i englesko izdanje Epic Serbia, prev. John White).

Multižanrovske knjige: Fusnota (1994), 30 plus 18 (2005), Rimski dnevnik, priče i jedan roman (2008, nagrada „Dušan Vasiljev“), Ljubavna pisma i druge lekcije (2013), Mali glosar kreativnog pisanja (2015), Od Čampar bara do kasine Valadije (2018).

Ima sina Strahinju i ćerku Mirjanu Savić Udovičić. Oženjen je glumicom Aleksandrom Nikolić.